Blaffende honden, harde muziek, stankoverlast, treiteringen en/of verminderd uitzicht. Het zijn slechts enkele voorbeelden van overlast die u kunt ervaren van uw buren. In de wet (artikel 5:37 van het Burgerlijk Wetboek) is een algemeen artikel opgenomen dat ziet op dergelijke vormen van overlast. Volgens dit artikel mag een eigenaar van een erf niet in een mate of op een wijze die op grond van artikel 6:162 van het burgelijk wetboek onrechtmatig is, aan eigenaren van andere erven hinder toebrengen zoals door het verspreiden van rumoer, trillingen, stank, rook of gassen, door het onthouden van licht of lucht of door het ontnemen van steun. Maar wanneer is hier sprake van? En kunt u maatregelen nemen?
Niet alle vormen van overlast c.q. hinder zijn verboden. In een dichtbevolkt land als Nederland is het immers onvermijdelijk dat buren enige overlast van elkaar ondervinden. Honden blaffen, de muziek staat wel eens te hard en bij het koken komen er ‘luchtjes’ vrij. Zolang de hinder geen onaanvaardbare vormen aanneemt dient u deze te accepteren.
Wanneer de hinder dusdanig ernstig is dat deze niet meer ‘gewoon’ is, dan hoeft u deze niet te dulden. Er is dan sprake van onrechtmatige hinder. De beantwoording van de vraag of er sprake is van onrechtmatige hinder hangt af van de aard, de ernst en de duur van de hinder en de daardoor veroorzaakte schade in verband met de verdere omstandigheden van het geval, waaronder de plaatselijke omstandigheden.
De ene vorm van hinder wordt bezwaarlijker geacht dan de andere vorm van hinder. Denk hierbij bijvoorbeeld aan geluidsoverlast versus verminderd uitzicht. Over het algemeen wordt geluidsoverlast bezwaarlijker geacht dan verminderd uitzicht.
Zoals gezegd is hinder alleen onrechtmatig indien de hinder niet meer ‘gewoon’ is. Dit betekent ook dat ‘gewone’, niet ernstige, hinder geaccepteerd moet worden. Denk hierbij bijvoorbeeld aan muziek van de buren die u weliswaar hoort maar welke niet onaanvaardbaar hard staat.
Ook de duur van de hinder is van belang bij beantwoording van de vraag of de hinder als onrechtmatig kan worden aangemerkt. Is de hinder langdurig van aard, dan is eerder sprake van onrechtmatigheid dan wanneer de hinder van relatief korte duur is.
Ook de door de hinder veroorzaakte schade weegt mee. Het behoeft geen uitvoerig betoog dat naarmate de schade toeneemt, er eerder sprake zal zijn van onrechtmatige hinder. Dit betekent echter niet dat er geen sprake kan zijn van onrechtmatige hinder als de hinder niet leidt tot schade.
Tot slot worden de omstandigheden van het geval meegewogen bij beantwoording van de vraag of er sprake is van onrechtmatige hinder. Zo zal u bijvoorbeeld meer hinder moeten accepteren wanneer u in een stad woont, dan wanneer u woonachtig bent op het platteland. Een spraakmakend voorbeeld is een zaak waarin het houden van vijftien honden in een kleine stadstuin onrechtmatig werd geacht vanwege de geluidshinder die deze honden met zich brachten. Het is echter maar de vraag of het houden van vijftien honden op het platteland hetzelfde lot heeft, zeker indien de afstand tussen de buurhuizen groter is.
Ook van belang is het tijdstip waarop u zich heeft gevestigd op de plaats waar de hinder zich voordoet. Bestond de hinder al ten tijde van de vestiging, dan is er minder reden om de hinder als onrechtmatig aan te merken. Tot slot zijn de belangen van u en van degene die de hinder veroorzaakt van belang. Is de hinderlijke gedraging bijvoorbeeld noodzakelijk? En welke mogelijkheden zijn er om de hinder te voorkomen?
Uit het bovenstaande blijkt dat er geen duidelijk criterium is op grond waarvan kan worden bepaald of bepaalde hinder onrechtmatig is. Of hiervan sprake is hangt immers af van alle omstandigheden van het geval. Laat u daarom goed adviseren door bijvoorbeeld een advocaat of jurist voordat u maatregelen tegen uw buren onderneemt.
Heeft u vragen naar aanleiding van dit bericht? Heeft u te maken met dit onderwerp? Neem dan vrijblijvend contact met ons op.
Auteur: Judith van der Vinne
Tel: 038-4280077
Email: info@benthemgratama.nl