In een recente uitspraak van de kantonrechter in Assen speelden een burn-out en een ernstig verstoorde werkrelatie de hoofdrol.
De werkneemster, business unit manager en MT-lid, was 25 jaar in dienst toen zij zich in 2024 ziek meldde. Volgens haar huisarts en bedrijfsarts was er een direct verband met de werkomstandigheden.
Sinds juni 2023 uitte zij herhaaldelijk zorgen over het gedrag van haar leidinggevende. Die signalen stonden niet op zichzelf: een onafhankelijk onderzoek en medische adviezen bevestigden dat er sprake was van spanningen, gebrekkige veiligheid en slechte communicatie die bijdroeg aan haar gezondheidsklachten. Kortom: een ziekmakende werkomgeving.
Toch volgde pas na ruim een half jaar een beperkte interventie van de werkgever: een communicatietraining die de situatie niet wezenlijk verbeterde. Adviezen werden genegeerd, klachten bleven onbeantwoord. Na haar ziekmelding ondernam de werkgever nauwelijks actie om haar terugkeer te begeleiden. Een dringend advies om een mediator in te schakelen bleef onbehandeld. En toen haar functie later kwam te vervallen, werd zij daar laat en onzorgvuldig over geïnformeerd.
De rechter kwalificeert dit als ernstig verwijtbaar handelen. De arbeidsovereenkomst wordt op verzoek van werkneemster ontbonden (art. 7:671c BW), met toekenning van een transitievergoeding en een billijke vergoeding van € 300.000. De redenatie van de kantonrechter daarbij is dat de arbeidsovereenkomst, als de werkgever wel adequaat had gehandeld, nog geruime tijd zou hebben voortgeduurd en schat in dat de werkneemster met haar ruime ervaring na herstel binnen circa anderhalf jaar een passende nieuwe baan kan vinden. De vergoeding compenseert de financiële schade en biedt genoegdoening voor de fysieke en psychische klachten veroorzaakt door werkgever.